İşte

İşte dedim bugün bir kez daha.

İşte; kaygılarla yüklü hayatın içinde tutunmaya değer bir dal.

İşte; milyon sıkıcı oluşumun içerisinde hayata olumlu bakmamı sağlayacak ekran.

İşte; yıkılmış, harap olmuş en mahrem gizli bahçelerde yeşerebilecek fidan.

İşte; yelkovanla akrebin nasıl dönerlerse dönsün umurunda olmamanı sağlayacak zaman.

İşte; karanlıkları güneşin yakıcı etkisi olmaksızın aydınlatabilecek kaynak.

İşte; sağanak yağmurlardan sırılsıklam çıkmama mani olacak korunak.

İşte; dinlemeye doymayacağım tekrar tekrar çalınması sorun olmayacak enstrüman,

İşte; yeşil vadilere hayat veren kır lalelerine açmaları emrini veren bahar,

İşte; günlerce uyusan da görmekten bıkmayacağın gizemlerle dolu rüya,

İşte; mevsimin serin gecelerinde durgun göle uzanan dolunayda göz kırpan yakamoz,

İşte; izledikçe gizemlere bürünen, izledikçe seni içine çeken o esrarengiz beyaz perde,

İşte; yandıkça çatırdayan, aleviyle odayı sarmalayan, büyüleyici kızıl renkli ateş,

İşte; modu düşmüş umutlarıma sebep, uzun zamandır kaybettiğim hayallerime gizem,

İşte; şiirlerime konu, yazılarıma anlam, hayatıma renk katmaya gelen nadide ilham...

Uyanık.

Lütuf

    Kaderin, kısmetin kelime anlamını okuduğum okul yıllarında; sanki bir masanın yada bir nesnenin özelliklerini dinler gibi yüzeysel gelirdi tanımlamalar... Algılarım belki zamanın gereklilikleri doğrultusunda olabildiğince açıktı bana göre ancak konunun derinliğine inince maalesef hiç bir şey anlayamadığımı görmeye başladım çocukluk zamanlarımdan uzaklaştıkça.

    Zaman ilerledikçe çok şeyi daha iyi anlıyor aslında insan. Daha olgunlaşıyor ve daha da rahat düşünebiliyor doğrularıyla yanlışlarını. Daha az şey takıyor kafasına ve daha barışık olabiliyor kendisiyle müstesna...

    Bir yerde duyduğum cümleye takıldım bugünde. Günlük meşguliyet çekmeceme hatırı sayılır bir konu gerçekten... Lütfun tanrı vergisi olduğunu söylüyordu ve eğer onun arandığı zaman bulunabileceğini anlatıyordu. Garip açıkcası ama bir nebze de gerçek payı çıkardım kendime göre. Birşey lütfedilmemişse size, imkanı yok ulaşamıyorsunuz. Bazen iyikiler bazen keşkeler karışıyor olsa da olumlu düşünmek prensibiyle hareket ediyorum yine. Tavsiyemdir bunun için hayatınızda olmayan, size bahşedilmeyen şeyleri düşünmek yerine şuan sahip olduğunuz güzel şeyleri düşünerek haklılığa ulaşabiliyorsunuz. En basitinden nefes almanın bile ne büyük bir lütuf olduğu tartışmasız bir gerçek nihayetinde...

    Çocukken camiye gider hocanın vaazını dinlerdim. Herkesin sessiz sakin duruşu, iç ortamda yankılanan ses tonuyla sözleri, kalbimde değişik hisler uyandırırdı ve beni saran dünyada ki herşey biraz daha anlamlı olurdu. Aslında anlamlandıramadığım bir duygunun beni sarmasına müsade ederdim. Buna; belki adını şimdilerde çok daha iyi bilebildiğim huzur belki de o mistik ruhani havanın büyüsü etken oluyordu. Kendini dinlemenin en etkili halini o zamanlar keşfetiğimi düşünüyorum. Bir nevi terapi gibi oluyordu tabi bunu çok çok uzun yıllar sonra diyebiliyorum.

    Her gün farklı keşifleri yaşadığım dünya, sonu gelmez aydınlık bir yerdi ve bu benim içime işlerdi. Neden, ne, niçin algılarının yeni yeni gelişmekte olduğu zamanlarda Allah, iyi olan her şeydi benim için. Görünmeyen, her şeyin sahibine karşı ölümün, kaybın, gidişin anlamı pek yoktu çocuk aklı derler ya olayların ciddiyetini hayatın bu denli mukavemetli birbirine örülmüş ağlar ile kaplı olduğunu anlayamazdım elbet. Her şeyin bir şeyle ilişkili olduğunu zamanla, yaşadıkça anladım ve anladım ki Allah hem iyi olan her şeydi, hem de kötü olan. Kötü olan diyorum çünkü ölüm bana göre iyi değildi, belki birilerinin kurtuluşu olsa da. Hem ayrılıklar neden vardı, ulaşılmazlar niçindi, ya mecburiyetler... 

    İyi de kötü de bir sebepten geliyordu, olduğu gibi,,, olması gerektiği gibi... İyi olan, güzel olan her şeye...

Sağlıcakla,,,

Uyanık.

Yolculuk

    Bir yıl boyunca yapacaklarımız aslında kısa bir zamanda yaptıklarımızın tüm yıla yansımasıdır derler. Bu konu illa ki bir deneyim gerçekleştirmiş insanların yaşamışlıkları sonucu çıkmıştır. O yüzden yeni yıla girerken nasıl girilirse o şekil devam edecek şeklini benimseriz. Bir nebze kendimizi o şekil teselli ederiz ya da tesadüflerin bizi bu noktaya getirdiğini düşünürüz.

Benim bu yıl nerede ise her iki haftada bir şehir dışı yolculuğumun olması, kesin yılbaşında takvimlerin değiştiği, günün tazelendiği, saatlerin sıfırlandığı zamanda yollarda olmamdan kaynakladığına inanıyorum. Yani yine yeniden yollara düşme zamanı. Sizlere sağlıcakla kalmalar bana hayırlı yolculuklar...

Sevgi ve muhabbetle...

Uyanık.