Kış

Bitti mi kış, artık soğuklar terk mi etti bizi ?

Hani öbek öbek kar yığınları hiç görmedik ?

Oynamadık coşkuyla, yuvarlanmadık beyazlığında.

Yürümedik dalga dalga inerken omuzlarımıza...

Bitti mi kış, harbiden kara hasret yüreklerimiz

Neyse lere alıştık ve yenisini ekliyoruz yeniden,

Olsun hep güzel şeyler bekler kırgın gönlümüz 

Yine şiirler yazarız türküler söyleriz ilkbaharda

Sonuçta en güzel mevsime gelmedik mi sanki

Belki de gelmedik, gelemeyeceğiz de bir daha

Çünkü en güzel mevsim seninle geçti...

En coşkulu karı en şiddetli soğuğu atlattık

Papatyaların en bolunu seninle yaşadık baharda

Yazların, sonbaharların, tadına vardık zamanında

Yine olur muyuz dallarında papatyaların 

Gelincikler gibi sallanır mıyız ovalarda

Umut çiçekleriyle yeşerir miyiz kırlarda

Ve bir yağmur misali yağar mıyız yer yüzüne ?

Belki el ele belki göz göze olamasak da bir yerde 

Kesinlikle hayallerde ve gönüllerde olacağız yine...

Uyanık.

Nereden Bileceksin

Yine hüzünle seyrediyorum uzaktan gidişini,

Bir el sallasam diyorum bir baksam gözlerine,

Kısıp gözlerini kalbinin en derinlerini açarsın eminim, 

Seslensem hatta eski günlerde ki gibi ruhuna dokunup,

Hatta yüzünde ki o minik gamzeye uzansam usulca,

Yüzlerce, binlerce kez görmüş olmama rağmen,

Oysa kim bilir neler var benden eser kalmayan aklında,

Kim bilir neyin telaşıyla gidiyorsun her sefer olduğu gibi,

Hiç görmemiş gibi bakıyorum ardından kaybolan ufka,

Heyecanı, acıyı, mutluluğu ayrı ayrı hissediyorum,
Haylaz rüzgar acımadan işliyor ruhumun derinliklerine,
Kapılar hoyratça çarpıyor dökülen umutların ortasında,
Derin nefes alışlarım dinmiyor yine yeniden sessizlik...

Nereden bileceksin ki orada senin için kök saldığımı,

Nereden bileceksin ki bilmem kaçıncı kez seni uğurladığı...

Uyanık.