Yine hüzünle seyrediyorum uzaktan gidişini,
Bir el sallasam diyorum bir baksam gözlerine,
Kısıp gözlerini kalbinin en derinlerini açarsın eminim,
Seslensem hatta eski günlerde ki gibi ruhuna dokunup,
Hatta yüzünde ki o minik gamzeye uzansam usulca,
Yüzlerce, binlerce kez görmüş olmama rağmen,
Oysa kim bilir neler var benden eser kalmayan aklında,
Kim bilir neyin telaşıyla gidiyorsun her sefer olduğu gibi,
Hiç görmemiş gibi bakıyorum ardından kaybolan ufka,
Heyecanı, acıyı, mutluluğu ayrı ayrı hissediyorum,
Haylaz rüzgar acımadan işliyor ruhumun derinliklerine,
Kapılar hoyratça çarpıyor dökülen umutların ortasında,
Derin nefes alışlarım dinmiyor yine yeniden sessizlik...
Haylaz rüzgar acımadan işliyor ruhumun derinliklerine,
Kapılar hoyratça çarpıyor dökülen umutların ortasında,
Derin nefes alışlarım dinmiyor yine yeniden sessizlik...
Nereden bileceksin ki orada senin için kök saldığımı,
Nereden bileceksin ki bilmem kaçıncı kez seni uğurladığı...
Uyanık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder