Sen...
Tüm yapraklar yere döküldüğünde tonunu kaybeden renksin...
Sen...
Tüm yollar son bulduğunda geriye kalan çaresizliksin...
Sen...
Tüm sigaraları bitmiş bir tiryakinin kriz sebebisin...
Sen...
Tüm sicak yaz günlerinden sonra gelen sonbaharsın...
Sen...
Tüm şarkılar bittiğinde geriye kalan sessizliksin...
Sen...
Tüm umutlar suya düştüğünde dökülen gözyaşısın...
Sen...
Tüm sınavlarını kaçıran bir öğrencinin yok olan geleceğisin...
Sen...
Tüm ışıklar söndüğünde şehire çöken yalnızlıksın...
Sen...
Tüm kahkahalar son bulduğunda içe dolan hüzünsün...
Sen...
Yolun sonuna ulaşmış bir trenin artık çıkmayan dumanısın...
Sen...
Tüm uykusuz aşıkların kaybettiği rüyasın...
Ve sen...
Bembeyaz bir intiharin arkasinda gizlenen, simsiyah bir cinayetsin.
Uyanık.
2 cümle alıntıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder