O an

Onunla konuşmuyordu ama duyuyordu sesini
Şanslı diyordu içinden, muhatap olduğu kişi için
Elindeki telefon ahizesi bile ne kadar şanslıydı şuan
Telefonun diğer hattında ki bundan haberdar mıydı acaba
Ona yönelmiş ilgisi ona yoğunlaşmıştı hep öyle görüyordu

Hafiften başını ona doğru çevirdi elindeki telefonu bırakmadan
Konuşuyordu halen birşeyler anlatıyordu inceden
Kendisine bir bakış attı ki sanırsın gece güneş doğdu
Kanatlandı yürek uçtu uçacak hissediyordu çarpıntıyı
Bişey diyecek sandı ama yok halen telefona odaklı

Hoş bişey dese karşılık verecek yetiyi kaybetmişti
Nefesi kesilecek gibi oldu boğazında düğümler peş peşe
Yutkunuyor ama inmiyordu boğazına gelen kalbi inatla,
Şah damarının kan akışını hissediyor adeta ılık ılık
Elini ayağının hissiyatını kaybediyor acaba ne haldeler
Kendinde değil yürüse tükezleyecek ve kesin düşecek
Önündeki bankoya tutunuyor o olmasa yerdeydi sanki
Saniyeler günlere, günler yıllara dönüşüyor adeta
Kaç zaman o saniyeyi yaşıyor anlamış değil kendiside
Gözlerine bakıyor halen kendisine mi hedefli diye
Evet evet bakıyor işte o kapak yine kapandı ahenkle
Kirpikleri nasıl da düzenli tek tek taranmış gibi
Yok yok duramayacak fazla bu halde iyi değil
Son bir bakış atıyor gözlerine, siyah gözbebeklerine
Yumuşak ses tonu kulaklarında dolaşıyor şefkatle
Huzurlu bir ses, rahatlatan, dinlendiren mutluluk verici
Küfür etse en güzel şiiri okur gibi gelecek bu tonla
Bir koku var ortamda bu onun kullandığı parfüm olmalı
Bahar gibi ortam sanki bir çiçek bahçesi gibi kokuyor
Çok uzaklarda bilinmeyen yerlerdeki çiçeklerin kokusu
Bilmediği ama hiç unutmayacağı bu kokuyu ezberledi adeta
Nasıl gelmişti buraya nasıl bu halde kalmıştı ki böyle
Ne zamandır burada duruyordu şuan ne yapıyordu
Zaman mefhumunu yitirmişti aklı da kendisine gelemiyordu
Yutkundu tekrar zor oldu yine değişen birşey yoktu
İyi değildi artık gitmeliydi yoksa bir daha gidemeyecekti.
Gözlerini ne kadar kırpmadan bakmıştı öyle bilmiyordu

Kapanan kapının ardından herşeyi geride bırakıp uzaklaştı...

Uyanık.