Zaman

Kisa zamanlı bir geziden döner gibi kendime keldim. Kendi dünyasına dönen göçebeler gibi aradığını bulamamış yada bulup kaybetmiş hüsran görünümünde çaresiz soluklanıyorum. Zamanın en büyük gerçek olduğunu anlıyor insan yine o zaman gerçekliğinde... Sözlerin yanında hislerinde olduğunu ve bu hislerin zamanın gerçekliğinin aksine yalan olduğunu anlıyor geçen sürede. Deli gibi kırgın ama buna nisbeten kızgın olamıyor insan belli bir süre geçince. Ve zaman geçse de bu kırgınlık, bu his, bu duygu hiç geçmiyor kızgınlık silinse de... Uyanık.

Sonbahar

Öylesine işte hiç sebep yokken sonbaharın o insanı büyüleyen muhteşem renk ahengine döktüm içimi,,, baharlar geldikçe ve baharlar geçtikçe... Ve sonra dedim ki,,, İstiyorum ki Elime yüzüme Yüreğime Her yerime Sevgi bulaştırayım... Öyle çok istiyorum ki... Uyanık.

Ben benim ve ben; beni böyle kabul ediyorum... Tembel değilim, bunu biliyorum... Mükemmel değilim, bunu da biliyorum ve mükemmel olmadığım için yaptığım hatalarımdan dolayı kendimi de akıl edebiliyorum...

Hatırlanma

Bilindik bir yerlerde hatırlanmalı çünkü unutulmak bilinmekten sonra gelir...

Uyanık.