Rutin

Ne gizliyorum yazdıklarımı, ne de herkese gösteriyorum... Kimse için de yazmıyorum artık düşüncelerimi... Belki ileride şu halimden daha da yaşlı olduğumda bu günlerde yazdıklarımı okur ve okudukça yazmaktan aldığım zevki tekrar anımsarım düşüncesiyle yazıyorum. Bu; geçmiş zamanın tekrar canlanması beni ziyadesiyle mutlu edecek kanısındayım. Çünkü geçmişte yazdığım yazılardan bazılarını okurken yüzüme bir tebessüm yayılmıyor değil hani. Gelecekle ilgili çok fazla ön yargılı olmadığım ve genelde birçok ihtimali düşündüğüm için genelde beklentilerimi de fazla yükseltmemeye çalıştım. Yada inceden içime işlemiş bu beklentilerimin farkında olmadığım için ben öyle düşünüyorum. Kişisel tecrübelerim neticesinde kimseye bir ispat zorunluluğum olmadığı gibi kimseyi inançsız da bırakmak istemedim... Biliyorum ki hayatta bir adım attığımda daha mutlu olacağım zamanlar olmadı değil ve halen de mümkün olabilen yerler olsa da o adımları atmayı bir türlü gerçekleştiremedim. Bunlar için belki destek gelmedi, belki bir heyecan hissetmedim belki de o adım için yolum kapandı... Ne olmuşsa olması gerektiği için olmuştur ve binlerce keşkenin; bazen üzdüğü, bazen kederlendirdiği, bazen de inceden hayıflandırdığı zamanlar olmamış değildir hepinize olduğu gibi elbet. Rutin hayatımı akışına bırakmış, bedenimin küçük çalkantılarda birlikte aheste ilerleyişini seyrediyorum bir köşede... Hani derler ya " Başını sokacağın küçük bir ev, karnını doyuracağın bir gelir kaynağı ve sevgiyi paylaşabileceğin, seni senden çok seven biri olsun yanında, hayat bundan ibaret diye " işte o mertebede gezen bir düşünce içerisindeyim artık. Biraz deli dolu görünümlü uysal ev kedisi sessizliğinde. Yine de çok keşke demeden halimize ahvalimize sonsuz şükürler tecellisiyle... Sevgilerimle. Uyanık.