Umut

    Boş durmadan da dinlenebiliyor insan... Öyle yatıp bir kenara ayaklarını uzatmaktan bahsetmiyorum elbet, düşüncelerin istirahatinden bahsediyorum... Yoğunlukta dinlenmek bir nebze işleri daha da kolaylaştırıyor. Yada öyle sanıyorum, öyle olmasını diliyorum...

Her gün biraz daha azalan umutların muhasebesini yapar oldum. Neyi umut ettiğimi geçtim umudun kendisini düşünmekten alamıyorum kendimi. Kendimi bir önceki günün muhasebesini yaparken buluyorum ara ara... Elde olmayan bir bağımlılık adeta. Eminim hiç bir zaman bu umudu kaybetmeyeceğim. Bağımlılıklardan kurtulabilmek adına irademe ne kadar güvenirsem güveneyim bu umudu asla kaybetmeyeceğimden eminim. En küçük bir harf, bir rakam dizisi bir aşinalık, benzeyen bir ses tonu, odaya yayılmış sabun kokusu...

Günaydınnn. 

 Uyanık.