Biliyorum ki aşk, karanlıkta bir çığlıktan ibaret, ele avuca gelmeyen hiç beklenilmeyen zamanlarda ortaya çıkagelen ve nihayetinde unutulması kaçınılmaz olan bir durum...
Hepimiz sonunda öleceğiz, kiminin eserleri, kiminin sesleri, kiminin sevgileri...
Ve bir gün...
Bütün emeklerimiz toz olup gidecek. Hayallerimiz, umutlarımız, sevgilerimiz...
Bir gün kara parçaları, dağlar, ovalar bu topraklar su ile kaplanacak, belki evrenin her köşesinde olan şey gibi patlayacak dünyamız... Var gibi ama yok gibi oluvereceğiz bunu da biliyorum.
Bazı gerçekler değişmeyecek... isimler, sesler, hisler, sevgiler...
Ve sana aşığım. Bu durum içimde; rüzgar gibi esip, fırtınalar çıkartıp sonunda durulacak. Toz olup giden emekler gibi unutulacak ve ben bunun için üzgünüm...
Unutacağın her şey için üzgünüm...
Yoklukta duyduğun aşina olduğun o sessiz çığlığı artık duyamayacağın için üzgünüm...
Uyanık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder