Karmaşa

 

Unutulmuşlar arasında bir yıldız

Yıldızlar arasında en parlak olanı

İplerin sessizce uzanan değerleri

Sevgi dersen avuçlar dolusu

Ama aşk tozlu raflar arasında 

Nerde kaldı güzel günlerin umutları 

Çiçeklerde dolanan arılar nerede ?

Bu; kaç bininci tutulan nutkum 

Yollarda unuttuğum suskun adımlarım

Gülüşler var yine de aklımdan çıkmayan

Peşi sıra gelen çözülemeyen konular

Uykulardan uyandıran kâbus molaları

Boşluklar, aralar, aralarda kalanlar...

Zamanın ince çizgisi kaybolmak üzere

Ufuklara yazılan şiirler, şiirlerde bilmeceler...

Uyanık.

Yine yeniden

    Sakince karmaşaya yeniden dahil olmak. Kimse yokluğunu hissetmemişken tekrar her zaman olduğun noktaya geri dönmek. Robotlaşmış insanların kesimhaneye giden tavuklardan ne farkı var ki ? Amacımız nedir ?  Nefes almak, zengini daha zengin etmek, belki birkaç gönül e dokunmak tekrar unutulmak adına ya sonra ? Bir kavanoza doldurduğumuz karıncalardan ne farkımız var ? Bizimle açılan bir deftere alabildiğince yaşadıklarımızı doldurup sonra toprağın altına ellerimizle yerleştirmek. Benimkisi mini bir içe dönüp kafa dinleme adına yapılan tatil sonrası serzenişler ve benim gibi birçok kişinin de iç dünyasında ilmik ilmik işlediği düşünceleri... 

    Yani kısaca kaldığımız yerden yine yeniden hayatın sıkıcı çalışma temposuna devam edeceğiz. Hep birlikte. :)

Uyanık.

Temenni

 

    Kucak dolusu sevgiler... Bugün sabah dinlediğim radyo programında sunucunun temennisine katılıyorum gönülden... Sevgi kelimesinin basit bir anlayışa gelmiş zamanımızda laf olsun diye söylenen bir söz diye düşünüyorum.  Çok da görmemek lazım aslında bir tarafta gizli hesaplaşmalar, kurgular, hasetler, şüpheler diğer tarafta büyük bir gönül rahatlığı...

    Kendinden emin insanların kelimelere takıntılarının olmadığını gösterdikleri hal ve hareketlerinden net bir şekilde anlayabiliyoruz. Ve her şeye rağmen durağan beyin aktiviteleriyle de o denli huzurlu olduklarını görüyoruz... Bu; bir kez daha, bir kez daha ve bir kez daha test edilerek onaylanmıştır. Hayatı; olduğu gibi kendi halinde ve kimsenin özgürlüğüne temas etmeden yürütmek bir yetenek değil bana göre. Bence öğrenilebilen şeyler içerisinde ilk sıralarda yer almalı ve bunun için okullarda hazırlık adı altında eğitimleri yapılmalı diye düşünüyorum.

    İnsanlığa hazırlık... Daha matematikte çarpım tablosunu öğrenmeden bunun öğretilmesi gerektiğine inanıyorum. Sırf bu yüzden insanlık kendini bilmezlerin hadsizlerin dolup taştığı bir yer haline geldi zaten. Bencil bireylerin çoğalması şımartılan ailelerden kaynaklanıyor. Öğretimin yerlerde olduğu memleketimde eğitimin de yeterli şekilde yapılmadığı aşikar ortada. Üzülüyor ve hüzünleniyorum insanlığın günden güne kötü gidişatına tesadüf ettikçe.

    Aklı başında zeki insanların seçici davranmaları kendilerinden başlayarak mükemmel olmasa da yüksek seviyelerde kendilerini geliştirmeleri de olmasa mağara insanlarının bir tık üzerinde kalacağımıza adım gibi eminim. Görünüşün; iç dünyanın yansıması olabileceği fikrinin benimseneceği zamanların çok olmasını temenni ediyorum. Mükemmelin asla gerçekleşemeyeceği olgusunu kabullenmiş ama buna yaklaşmak adına hayat çizgisini şekillendirmeye çalışan insanlarla karşılaşmanızı dilerim.

    Sevgilerimle. Hatta kucak dolusu sevgilerimle. :)

Uyanık.

 

   Sırada hangi adım vardı cidden anımsamıyorum. Ne çok uzun zaman durmuşum burada... Yalnızlığı tanımlamak gerekirse gölgem bile terk etmiş beni diyebilirim. Var gibi gözüken her kim varsa böylelikle çıktı ortaya. Bir ben ve bir beni taşıyan benden geriye kalanlarlayım. Ne kadar güzel ne kadar sakin zamanların kadehini yudumluyorum yine yeniden...

Uyanık.

Günler

 

    Günler; dünlerden yarım kalan işleri taşıyor ve yorgunlukları da sürüklüyor peşi sıra. Oysa takvimler değişiyor, mevsimler değişiyor, insanlar değişiyor. Aldığımız nefes bir sonra ki günün özlemini dolduruyor içimize... Saatleri es geçiyoruz artık dakikalar kaldı her şeyi geride bırakmak için. Yine de aklımızda yarınlara ait tonlarca plan taşıyoruz. Hep bir yük hep bir meşguliyet ve çoğunlukla eziyet... Nasıl bir keşmekeş bu ?

    Kendimizi bile kandırmaktan geri durmuyoruz ki çevremiz olan sevdiğimiz insanlara karşı dürüstlüğü nasıl düşünebiliriz. Bize iyi gelen insanları da aynı kefeye koymuyor muyuz sanki topyekûn kıyım yaparken ? Her şey iyi olacak, her şey yoluna girecek, her şey mutlu bitecek yalanına herkes gibi kendimizi de dahil etmiyor muyuz sanki... Şu bir gerçek ki değişmeyecek... İyiye gitmeyecek, her geçen gün eskisini arar hale geleceğiz. Bazen oh be diyeceğimiz nefes alabildiğimizi hissettiğimiz zamanlar olsa da bu bize yetmeyecek. Yetmedi çünkü, yetmiyor... 

    Asla inkar edemem özlemle, hasretle ve sevgiyle sarılmanın, o küçücük anını bile düşünmenin sonsuza uzanan kapıyı araladığını... İyi ki diyorum hafızalarda daimi yer edecek bu zamanları yaşamışım. Ama her çıkışın bir inişi her başlangıcın bir sonu mutlaka oluyor. Senin yere göğe sığdıramadığın gün geliyor seni yerle bir ediyor... O yüzden "her zaman, çok, gibi kelimelerin olduğu cümlelere de inancım kalmadı... Kimse de bana güzel günleri, mutlu sonları savunamaz. Yani artık hep aynı masallara hep aynı teranelere karnım tok benim... 

    Al işte dünlerden kalanla başladık yorgunluklar neleri getirdi bize... Her şeyin güzel olacağı sevgi dolu, mutlu, huzurlu günlere...

Uyanık.

Sonuç

 

 

    Neyi çok istiyorsun ? 

    Buna ulaşman için süper bir yol fikri vereceğim. Yıllardır beklediğim, umut ettiğim hayalini kurduğum gerçekleşmemiş her şeyin nedenini biliyorum ve size hayallerinize ulaşmanız için vereceğim tüyoyu mutlaka değerlendir. Bunca zaman çok uzakta gördüğünüz hatta imkansız diyeceğiniz ne varsa adım adım ulaşılıyor oluşuna şaşıracaksın. Veee evet bu kadar kolay mıydı diyeceksin bunca zaman nasıl göremediğine hayıflanacaksın. 

Uyanık.