Kim bilir bilmem kaç bin yıl oldu sesini duymayalı... Tüm hisler, duygular, nasıl da arsız bir kedi gibi tırmandı derinlerden gün yüzüne. Koca bir yer kaplamış zamanın en değerli düşünceleriyle. Sessiz, sakin geçen gecenin sabahında dağların eteğinde güneşin çıkması, hiç yabancı olmadığımız o sıcaklığın, o aydınlığın yine yeniden merhaba demesi gibi, huzurun yüzümüze dokunan sıcak ışınlarıyla bedenimize yayılmasını yudumlamak. Tahminim milyonlarca insanın, hayatın efsanevi güzel anlarını yaşamamış, yaşamaya zaman bulamamış olduğunu tahmin ediyorum. En basitinden bir düşünün doğada uyanmanın gecenin karanlığından çıkan gökyüzünün lacivertten sarıya dönüşünün adım adım resmini kaç kişi hafızasına kazımıştır ?
Uyanık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder