Yol...

Uzun ve yorucu bir yolculuğun sonu...

Neşeli, heyecanlı, bazen hüzünlü, bazen durgun, genelde mutlu ve huzurlu, sinirlerin defalarca gerildiği, sabrın hat safhalarda sınandığı, birçok badirenin atlatıldığı hayatın bir daha nadir yaşanabilecek tecrübesinin sineye ilmik ilmik işlendiği, güneşli ama karanlık, yer yer ıslak ve kaygan, sonuçta sağsalim nihayete erdiğimiz, ne zaman sona ereceğinin bilinmediği yolculuğun sonunu gördüğüm şu günlerde yalnızlığımı tartıyorum bir başıma.
Zamanın kollarında eriyecek anıların yoğunluğunu yavaş yavaş ılık sulara bırakacağımı düşünüyorum teoride...
İleriki günlerde iç dünyamın yansımalarıyla dolu yazılarım olacaktır eminim.

Hayırlısı...

Uyanık.