Değiştim

Değiştim, değişiyorum, değişeceğim...

Tekerleme gibi oldu farkındayım, yazmaya başladığım konuyu betimlemek istedim geniş bir zaman diliminde. :)

Evet değişiyorum ve ben değiştikçe herkes kendine göre değişikliği düşünüyor hatta çoğunluk sanıyor  ki... 
Sevgim değişiyor...

Maalesef ki bu onlar için korkunç bi durum...

Bu korkunç durum, bu duygu, bu his, onların da bana karşı sevgilerini tüketmelerine yetiyor. 
Oysa ben çok daha korkunç bir şey yaşıyorum. Değişiyorum...

Neden böyledir, 

Herşey ya hep ya hiç mi ? bu mudur doğrusu!! 
Veya orta karar yaşamlar, orta karar mutluluklar yetmeli midir insana!!! 
Orta karar sevmeler, orta karar dostluklar ve orta karar beklentilerle mutluluk gelir mi gerçekten ???

Hayata ucundan ilişik yaşayarak belki daha emin yaşanabilir ama, bütün gücünü vermedikten sonra her ne işe kalkıştınsa, 
Tatmin olur mu yaşadığından insan.!!!

Ben orta yollu yaşayamıyorum. Az sevmiyorum ben, samimiyeti, sorumluluğu, az güven diye birşey bilmiyorum.
Kaçak dövüşenden, yarım yamalak işlerden hoşlanmıyorum...
Ben kavgaya tüm kaslarıyla dalan insanlardanım varımı yoğumu verenlerden ve öyle insanları seviyorum...
Tüm samimiyeti ve tüm gücüyle sarılan amacına... 
Tüm ruhu ve tüm yüreğiyle sarılan sevdiğine...
Belki yenen, belki yenilen, belki herşeyi silinip bırakıp gidilen...
Ama yaşamda kendi olup, kendi mücadelesinin kahramanı olan, belki istediği gibi yaşayamayan ancak sessizce içinde yaşamaya devam eden birisiyim ben...
Yada değilim de değişiyorum istemeden belkide değiştim bilmeden...

Uyanık.