Emin olmak da başlar herşey ve kaybedecek birşey kalmayınca korkular da son bulur elbet... Uyanık.

Hangi halini bilir ki insan kendi şahit olmayınca...

Zenginlik

    Nasıl bu kadar huzurlu ve mutlusun, Yoksa Çok mu zenginsin dedi.

    _Evet hem de çok dedim.

    _Nelerin var yatın katın paran;

    _Güldüm.. Onlara sahip olmak mı zenginlik dedim,

    _Başka ne olabilir ki dedi...

    _Mesela ellerim tutuyor ayaklarım yürüyor, gözlerim görüyor, dilim dönüyor...

Sevdiklerim var, sevenlerim var,

İdeallerim, kaygısız aşım ağrısız başım var..

Kedim, müziklerim, şiirlerim ve beni ben olduğum için seven harika dostlarım var...

Aç değilim açıkta değilim, Kendime yeteri kadarına sahibim...

İyi insanları seven, kötüleri ret eden, kötülüğü lanetleyen bir yüreğim, Sevgiyi saygıyı adabı bilen, Vicdanıyla merhametiyle hareket eden şeytanlığa çalışmayan bir aklım var...

Başka da bir şeyim yok bu dünyada, Gerekte yok galiba fazlasına, Yetiyor bunlar bana. Ben kendimi hem mutlu, hem içi huzurlu hem zengin hissediyorum...

    _Bunların olmadığı yerde para pul mal mülk olsa ne olur diyeyim mi sana, Onlar sana bakar, Sen onlara, hepsi o kadar.!!

Huzurla...

Uyanık.

Hiç

Sessizlik... Sanki kuytuya saklanmış gece, Gece... Günün kara simgesi... Geceye adını veren sessizlik... Gözlerini usulca kapatıverince anlar mı insan ? Anlar mı saatin yersiz durduğu o boş anı ? Yüzüne koyamadığın o büyük gülümsemenin hasretinde, hangi çığlığa rastlamalı kimsesiz sokak köşelerinde... Hangi şapkadan çıkacak sanırısın beklenen umudu ? Hangi minik tavşanın rakamlarında beklersin yolunu ? Yorulduk... Neydi o suskunluğun bitmeyen matemi Ya o kaldırımların kuru yaprakları Bulutlarda taşmaya yakın seller Yorulduk hep beraber basit aşkların seyrinde "Hiç"'lik miydi göğe yükselttiğimiz hani, Ah o "Hiç"'lik... Uyanık.

Hiç'lik

Gece... Gün, Geceye, Usulca gözlerini kapatıverince anlıyor insan! Burnunun direğinde derin bir hasret sancısı, Yüzünde kocaman bir palyaço gülümsemesiyle, Açlık desen değil, susuzluk desen hiç değil. "Hiç"'lik yok mu , ah o hiç lik...

Söz

Mevlana'nın bir sözünü düşünüyorum yine... Bu cümlenin derinliğinde kayboluyorum. Elbet zamanında yaşanmışlıklarla dile getirilmiş diğer binlerce söz gibi günümüzde de hayatımıza ışık tutan ve yıllar geçse de canlılığını yitirmeyecek anlamda cümlerden biridir. Bu; her günün sabahında yaşadıklarımızla, gördüklerimizle ve hissettiklerimizle harmanladığımız gibi, yaşantımıza da büyük ölçüde aktarabileceğimiz, tavrımızı, kişiliğimizi, karakterimizi şekillendirdiğimiz anlamlı değerlerden biridir. Büyük düşünürlerin özellikle bu güne gelmiş sözlerinde mutlaka derin anlamlar saklı olduğunu biliyoruz. " Kalp denizdir dil de kıyı. Denizde ne varsa kıyıya o vurur..."

Güven

Mevsimler gibi değişebilen insanlar arasında kaldık. bir bulutun bıraktığı yağmur zamanı kadar haysiyet sahibi bir rüzgarın estiği kadar karakter, bir kuşun çığlığı kadar merhamet beslediğine şahit oluyoruz günler içerisnde. Bunu görmek şaşırtmasa da beni bu duruma çabuk alışan insanlar hayrete sokuyor beni. Hani derler ya üzüm üzüme bakla baka kararır işte toplumların yavaş yavaş yok olması ve insanlığın her adımda yeniden ölmesi tamamen buna denk gelmektedir. Kendine dokununca özgürlükçü, zengin olunca bencil, acıkınca yaygaracı, herkes gibi olmak isteyince millici olanların çoğunluğuyla dönüyor dünya. Bu gidişatta toplumdan uzakta olmak sonsuz güveni de beraberinde getiriyor kanımca... Selametle... Uyanık.

Derin

Mahrum mu yoksa mahzun mu kalmak etkiler ? Haydi düşünelim şimdi gözümüzü tavana dikip sessizliği dinlerken bu sözün derinliklerini... Uyanık.

Malumat

Ne çok malumat yüklüyoruz kellelerimize... Hem bunlar sadece bildiklerimizden mütevellit mevzular oysa. Ya birde bilmediklerimizi düşünün ne çok dert var dertten bile sayılmayacak kısa hayatımızda... Uyanık.

Huzur

Kesinlikle bulunulan yerin huzurla doğru orantısı var... Nasıl dogada mükemmel bir manzara derinden etkilerse bizi zamanında yaşamış evliyatullah mekanında da duadan huzur buluyoruz.

Feragat

Bir akarsuyun sesinin kesilmesi mümkün müdür ? İnsanın elinden, kolundan feragat etmesi gibi bir durumdur bazı kararlar. Hem maddi hem manevi denilen olgunun yoğun hissedilmesi gibidir vazgeçmek. Hem alışkanlıklardan öyle kolay kurtulamıyor insan... Uyanık

Amin

Allah; beni sana, seni de bana muhtaç etmesin inşallah. Amin. Uyanık.

Susmak

Bilip bilmediğinden emin olmamadıkları durumda susman başka, Bildiğinden emin oldukları halde susman başkadır. Uyanık.

Fani

Her fani ölümü tadacaktır. Ne anlam taşırsa anılarda kalacaktır. Uyanık.

Papatyalar

Hangi zamanın borcunu ödüyoruz her nefeste ? Tutuklu kalmış hayallerimizin kanatları kırık, Terk etmeli mevsimi, terk etmeli bu atmosferi, Zamanını dolduran ama artık solan papatyalar gibi... Uyanık.

Birikmişler

Serin akşamın mistik kokusunda sörf yapıyorum elimde düşmeye hazır birikmişlerle... Uyanık.

Yağmurlar

Yıldızların da vardı zamanı, ayın da, güneşin de, Hatta mevsimleri takip eden yağmurların bile vardı zamanı... Islanmayınca farketmiyor artık neyin hangi zamanda olduğu... Uyanık.

Sabır

Ansızın çöken ıssızlık, sabahın kerahat vakti Gözlerden uzak bir rüya Yorgun ıhlamur kokuları Tutulan nutuk kapanan dimağ Sabır tecellisi sineye feda... Uyanık.

Duygular

Tiksinmekle igrenmek arasinda gidip gelen duygularim var bu günlerde...

saf

Kenara çekilmiş izliyorum hayatı, insanları, doğayı, Ne kadar ucuz, basit ne kadar aciz mahluklar olduğunu, Oysa saksıda ki bitkilerin yaşayıp sadece yaşattığı, Saf ve temiz enerjiyle beraber umutla dolu olduğunu... Uyanık.

Oyun

Sonuna bakmadan kafa tutmak uçan bulutlara, Özgürce yaşamanın son safhasında. Deli yağmurları bekliyor bitap gönlüm, Hayat dediğin aciz bu büyük oyunda... Uyanık.

Kişilik

Sonbahar geldi ne seven kaldı ne seviyorum diyen, Göçmen kuşlar gibi uzaklara kanat çarpıp gittiler... Kendileriyle birlikte tüm sahteciligi de götürdüler Beş para etmez yürekleri, karaktersiz kişilikleriyle... Aslında yalanlarla dolu insanoğlunun ders alması gereken en daha çok şey var aslında. Uyanık.