Güven

Mevsimler gibi değişebilen insanlar arasında kaldık. bir bulutun bıraktığı yağmur zamanı kadar haysiyet sahibi bir rüzgarın estiği kadar karakter, bir kuşun çığlığı kadar merhamet beslediğine şahit oluyoruz günler içerisnde. Bunu görmek şaşırtmasa da beni bu duruma çabuk alışan insanlar hayrete sokuyor beni. Hani derler ya üzüm üzüme bakla baka kararır işte toplumların yavaş yavaş yok olması ve insanlığın her adımda yeniden ölmesi tamamen buna denk gelmektedir. Kendine dokununca özgürlükçü, zengin olunca bencil, acıkınca yaygaracı, herkes gibi olmak isteyince millici olanların çoğunluğuyla dönüyor dünya. Bu gidişatta toplumdan uzakta olmak sonsuz güveni de beraberinde getiriyor kanımca... Selametle... Uyanık.