Hiç

Sessizlik... Sanki kuytuya saklanmış gece, Gece... Günün kara simgesi... Geceye adını veren sessizlik... Gözlerini usulca kapatıverince anlar mı insan ? Anlar mı saatin yersiz durduğu o boş anı ? Yüzüne koyamadığın o büyük gülümsemenin hasretinde, hangi çığlığa rastlamalı kimsesiz sokak köşelerinde... Hangi şapkadan çıkacak sanırısın beklenen umudu ? Hangi minik tavşanın rakamlarında beklersin yolunu ? Yorulduk... Neydi o suskunluğun bitmeyen matemi Ya o kaldırımların kuru yaprakları Bulutlarda taşmaya yakın seller Yorulduk hep beraber basit aşkların seyrinde "Hiç"'lik miydi göğe yükselttiğimiz hani, Ah o "Hiç"'lik... Uyanık.