Tecrübeler

Vay arkadaş,,, Yine seni ne çok ihmal etmişim :( Unutmadım tabiki seni, bu ara hayatın bana kazandırdığı tecrübeleri sindirmekle meşguldum sadece... Bu; demek değil ki yazmaya ara verdim, yada yazmaktan vazgeçtim... Sadece diğer bloklarımda biraz daha fazla vakit geçirdim o kadar. Seni görmezden geldiğim anlamına gelmesin sakın... birazcık yalnızlığı, biraz sakinliği yaşa istedim,,, Nasıl da kendimi kurtarmak için bahaneler yarattığımı görüyorsun değil mi ? Şunu itiraf edeyim içimde kabaran o kadar fazla şey varken sabredip içime atmayı denedim ve bunları senle paylaşmak istemedim kısaca. Oh be... Bazen gerçekleri görmezden gelmenin boşuna bir çaba olduğuınu kabul edemiyor insan ama sonrasında kabullenmenin o dingin huzuru yokmu... Sana uğramadığım zaman aralığında birkaç yerde yazılarım yayınlandı. Olumlu yorumlar beni yazmaya daha da heveslendirmiyor değil açıkcası. Kafamı meşgul eden sorunlardan sıyrıldıkça çevremede olup bitenleri daha geniş bir açıdan değerledirebildiğimi gördüm bu arada. Yani yeni tecrübelerin havuzunda kulaç sallamaya devam ediyorum durmadan. Devam edeceğimin garantisini versem mi kararsızım :) Sonbaharı atlattım sabahları göremedğim güneşin aydınlığından, akşamların yıldızsız gecelerine uzanarak. Ne zaman kahve kupamı elime alsam nedendir bilinmez içime bir miktar hüzün dolduğunu hissediyorum. Sanki benim özel terapistim başlıyor her seferinde beni incelemeye. Belki de günde en az 10 kupa kahve içmemin sebebi de bu işte. Bilmiyorum... Bu arada parçalı bulutlar ardına saklanan güneşi görmeye çalışıp, soğuk havayı teneffüs ederken bolca şiirlerim oldu sonbaharı anlatan... Kapalı havanın verdiği katmerli buhranı yeniden yaşamanın coşkusunu kutladı sol yanım. Şiirlerim bu coşkuyla aktı satırlara sessizce. Her birini tarihe gömdüm sadece yazmanın verdiği huzurla... Bak yine içime bir kahve içme isteği çöktü ki hiç sorma. Sağlıcakla... Uyanık.