Vefa

Dolu dolu bir gece, sessizlik içinde bir uğultu, camı açıp bakıyor ama maalesef değişen birşey yok, halen aynı ritimde, halen aynı tonda uğultu, kimsenin fark etmediği kendine münhasır bir durum kulaklarımda ki bu durum...
En derin düşüncelerin insan benliğini sardığı zaman diliminde, serin bir ekim akşamı, parçalı bulutların arasından görünebildiği kadar görünen ve bir o kadar neşeli göz kırpan yıldızların altında sessiz bir gece...
Düşüncelerin başıboş gezmeye başladığı sessizliğin ayyuka çıktığı, karanlığın en koyusunun halim olduğu zamanda benliğimi toplamaya çalışıyorum,.. Ancak herşeyin sorun olduğu ama hiç birşey yokmuş gibi davranmak becerisini tecrübe ettiğim saatlerdeyim yine...

Vefa göstermek zor iş, hele bunu anlayabilmek çok az kişinin tesbit edebileceği bir olgu. 
Sahiplenmek herkesin harcı değil bu zamanda ve bir çok insan cesaret edemez buna, cesaret edenler de çilenin en büyüğünü yaşamaya mahkum olduğu anları yaşamakta. Çünkü; bu duyguda elinden uçacak, bir çırpıda kaçacak gibi hissetmek var, hani sıkı sıkı tutarsın ama küçük bir serce gibi incitmekte istememek var, en azından canını yakmamaya calışmak, bu zor işe mecbur olmak var,,, Hatta sıkarsın avuçlarını farkında olmadan, çırpınışlarını hissedersin mutlu oldugunu, sevinçten yerinde durmadığını düşünürsün ve kendini buna ikna edersin,,,
Yanılmak,
Yanildigini anlamak, bunu kabul etmek çok zordur...
Vazgecmek yada kabullenmek istemezsin,
Bu tıpkı bir çocuğun rüyasında avuç dolusu bilye ile uyanması ve uyanınca baktığı avcunda olmayan bilyelerin hayal kırıklığını yaşamasi gibi bir durum...
Salsan parmaklarını yavaşça özgür bırakma adına bunu sen istemezsin, çünkü yıllar boyu bu şekil tutmayı istemişsin sevda kanatlarından...
Sıksan o ölecek salsan sen... Bir türlü ayarını bilemezsin korku, endişe sarar etrafını,
Nihayetinde gerçek sevgi burda kendini gösterir.
Uzakta da olsa mutlu olmasını bilmektir değer vermek
Bencil olmamaktır huzur vermek, yanında olmasa da sevdiğinin mutluluğunu hissedebiliyor olmaktır değer vermek...
Zordur bu noktada karar vermek, kaçıp gidebilmeside muhtemel bir durumdur avuçlarından çıktıktan sonra yada kalıp seninle olabilmesi de...
Hüzün sarar dört bir yanını elinde olmayan belirsizlikle 
Acı çeker ama belli etmezsin
Kararsızlık deli eder benliğini,,,

Hayat bu işte nihayetinde, kimine şen şakrak kimine katmerli hasret...
Herşeyiyle kabullenmek en az acıyı hissettirir tesellisinde avunulur sanırım...
Kolay yoktur, zor geçer günler, zordur hayellerinin suda eriyişini izlemek,
İstemeden duygu denizinde boğulmak...

Uyanık.