Kar

Rüzgar sert, rüzgar haşin, rüzgar sitemli...
Bulutlar rüzgarın izinde yada rüzgar bulutların peşinde. Yağmur damlaları bir bir düşüyor toprağa. Sevinçli mi yoksa hüzünlü mü onlar için bilinmez ama ben sabahın henüz aydınlanmamış saatinde düştüm yollara... 
Sonbahardan kalan son günler diyorum diğer günlere ekleyerek. Kalmadı artık dallarında, düşecek ne kadar yaprak varsa düştü ayaklar altına...
Bu kış gelmedi gitti. Soğuk oldu mu evet bir miktar oldu ancak kış dediğimiz o soğukları göremedik henüz. Kar mı küstü bize yoksa yağmur mu çok sevdi ? Sabırla bekliyorum her yağmur tanesinin beyazlayarak kara dönüşmesini... Neden bekliyorum ? Tekdüze giden hayatda bir değişiklik, bunalmışlığın, belki üzeri örtülmesi gerekenlere bir sebep bekliyorum. Birşeyler olmalı nihayetinde. Değişik birşeyler olmalı, oluvermeli olup geçmeli...
Her günün sabahında gözlerimi karanlıklar içerisinde yanan sokak lambalarının aydınlattığı yollara bakıp kar görmeyi umut ediyorum. Bekliyorum ancak; kaybolan birçok umudun yanında bunun olmayışına aldırmıyorum bile...


Uyanık.