Akşam

Akşamın bir vakti oldu ve anarşist ruhum başıboş kalmış yine ayaklanıyor... Yakıp yıkasım; olana, olmayana derin isyanımı haykırasım geliyor ara ara. İflah olmaz tavırlarıyla karşılaşıyorum içimde büyüyen nedenlerimin. Hem niyelerin arkasına sığınan niçinler çaresiz. Birbirini tamamlayan legoların kaybolmuş yarısı gibi sessizim karanlık gökyüzü altında... Soğuk; titreyen gönlümü içinden çıkılmaz bir hale getiriyor, titreme nöbetlerim kesintisiz... Binlerce kelime dolanıyor etrafımda yine yalnızlığıma inat. Şuan sihirli bir değneğe ne çok ihtiyacım var, her duyguyu yazıvermesini emredeceğim. Hatta yazmaktan daha önemli emirlerimin de listesini vereceğim... Gece... Karanlığın ortasında yanan sokak lambası, Duvarda ki gölgemle oynayan çocukluğum, Baharda açan çiçekler kadar taze gülücükler, Bozuk harflerle yazdığım anlaşılmaz kelimeler. Başımı döndürenler, başımda dönenler, Dönmeyenler. :( Uyanık.