O an

Ne sıcak bir an... Saniyeler duruverse sebepsiz, Dünya alsa başını gitse hiç ardına bile bakmadan, Hiç varolmamış gibi, hiç tanınmamış gibi, başka kimse yok gibi... Elimi uzatsam cennete dokunacak hissi, büyüleyici koku ciğerlerimin en ücra köşelerine doluyor. Yumuşak ruha dokunan bir ses yankılanıyor kulaklarımda. Büyük bir enerji içerisinde yoğruluyorum resmen Tel tel güneş ışıklarının göz alan parıltısı. Ahengini koruyor her sallanışında. Şaşırtmıyor beni bu, sonuçta o güneşin kızı... Sanki ben; ben değilim... Binlerce sensör milyonlarca algılama cihazı bağlamışlar üzerime de dünyanın en zor testine tabi tutmuşlar ama benim haberim mi yok hissiyatındayım. Duymuyorum, görmüyorum, kokusunu almıyorum da sanki içimde hissesiyorum,,, her hücremde bıraktığı huzur, mutluluk delice alarm veriyor. İstesem olmayacak ve açsam gözlerimi uyanacağım hatta yüzlerce kez uyandığım bir güzel rüyanın ortasında olduğumu düşünüyorum yine. O an tel tel güneş ışıklarının göz alan parıltısı. Doğru ya sonuçta o güneşin kızı... Beni; benimle birlikte bu odada olan herşeyi farklı bir boyuta, faklı bir zaman dilimine ışınlasalar. Geçen saniyeler ardında kalan sessizlik, kaybolan ışıltı... Hayaller, umutlar ve nihayetinde gerçekler... Uyanık.