Günaydın...
Değiştim,,,, senin de değiştiğine eminim. Kaçınılmaz bir gerçeklik, beklentiler içerisinde olmazsa olmaz bir durum olduğunu kabul ediyorum. Peki neydi sebep ? Nelerdi ?
Hiç bir şey olmasa zaman değişti, binlerce hücremiz bu döngüde yok oldu.
Zaman... Neler düşündük neler geçti aklımızdan ? Belki bir daha düşünmeyeceğimiz, belki bir daha aklımızın köşesi gelmeyecek bir konuyu irdelerken yok oldu binlerce hücremiz. Yüzüne bakmaya tenezzül etmeyeceğimiz umursanmayacak derecede değersiz seviyede gördüğümüz insanların yaptıklarını düşünmekten katlediyoruz belki de nadide beyin hücrelerimizi. Değer mi ? Kendini bilmez, önemsiz, değersiz insanların boşu boşuna can sıkmasına stres yapmamıza değer mi ?
Değmez... Size değer vermeyen, bencil, hadsiz insanları görmeye mecbur olsak da önemsemeye mecbur değiliz. Takmamayı, önemsememeyi, kalite standartları içerisinde adet haline getirmek gerekiyor. En önemlisi bu insanların bizden çaldığı zamanı, öncelikle kendimize, sonra işimize, değer verdiğimiz, önemsediğimiz dostlara, arkadaşlara, sevdiklerimize harcamaya çaba göstermeli...
Yalnızlık ceza değil bir lütuftur...
Uyanık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder