Yıkık dökük hayaller suskun,
Harabelerde keşmekeş krallığı,
Düşünceler yorgun,
Düşünceler hezeyanda...
Cam kırıkları yapboz olmuş,
Bir çoğu saplanmış göğsüme...
Bulutlar gökyüzünü kaplamış,
Güneş küsmüş yeryüzüne.
Soğuk rüzgar sarmış,
Yeşile hasret ovaları...
Yollarım sessiz,
Yollarım kimsesiz,
Yollarım karlarla kaplı.
Küf tutmuş kalemim,
Anıları karalıyor,
Dolu dolu bir yalnızlık...
Ancak böyle gitmeyecek,
Umutlar henüz sönmedi...
Elbet soğuklar gidecek
Karlar yavaş yavaş eriyecek
Güneş yeniden gülecek
Yeşile hasret sona erecek
Rüzgar şefkatle esecek
Kuşlar aşkla ötecek
Çiçekler açacak gönlüme
Kırıklar düzelmesede
Bir yolunu bulup alışılacak...
Uyanık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder