Yaban kuşları

Uzaklara göç etmiş yaban kuşları gibiyim...
Geçtiğim şehirlerden anılarla ayrılıyorum,
Sonbaharın sararan yapraklarına şahidim,
İlk baharın yeşeren ovalarına aşinayım,
Hırçın dalgalarla savaşan gemileri izledim
Kaybolmuşları gördüm kendi hallerinde
Eşlik ettim ılık esen şefkatli rüzgarlara
Binlerce kez doğuşunu seyrettim güneşin,
Yakamozların aşkla parladığını gördüm,
İçimi aktardım bulutlara, yağan yağmurlara,
Gökkuşaklarında dolandım renkler içinde,
Şelalelerin köpüklerinde yok olan ırmaklar,
Hiçliğin ortasında kalan çocuklar gördüm...
Umutları takip ettim hayalleri umutlarla besledim,
Küçük sevinçler ekledim beklentisiz hüzünlerime
Her sözü; sözlerle perçinledim günlerce durmaksızın,
Yeminleri dilime doladım uykularımda sayıklarken
Vazgeçtiklerim oldu vazgeçenlerin öğretisinde
Şiirler doldurdum akıp giden hayat romanımın aralarına
Nice masallar dinledim nihayetinde mutlu sona ulaşan,
Hayatın masal olmadığını, gerçekleri yaşarken öğrendim...
Uzaklara göç etmiş yaban kuşları gibiyim...
Gitmek istemeyen, gidince de dönmeyecek hissindeyim.

Uyanık.