Kendi sesimi duymayı umut ediyorum bugün. Garip bir haldeyim... Nasıl olduğumu anlatmak için hani ne yalan diyeyim diye bir tabir vardır ya işte kullanmalık bir gündeyim:)
Sanki ilk bahar gibi serin ama bir yandan kış geçmemiş de arada yaz güneşi hakim yakıcı bir havanın etkisinde gibi duygularım... İç huzurumu aradığım günlerdeyim kısaca, karmakarışığım... Canım sıkkın, neye, neden, niçin, ben bile emin değilim...
Duygularımla savaşa giriyorum resmen,,, kılıç kalkan kuşanmışım, miğferimi takmışım ama neyle nasıl mücadele edeceğimi kestiremiyorum. Aslında aman ya ne gerek var desem de savaşa da girmem gerekiyor hissiyatındayım. Ne düşündüğümü bende bilmiyorum ama bu karmaşalıktan kurtulmak, bu karamsarlıktan sıyrılıp normal monoton hayata dönüşü sağlamam lazım gerektiğini gayet iyi biliyorum... İyi değilim diyen herkes gibi bende yardım bekleyen bir haldeyim...
Belki havalardan belki mevsimden belki bitmek bilmeyen beklentilerden bu haldeyim. Eminim herkes de de böyle durumlar vardır. Her zaman olmasa da gelir insana bu haller bir şekilde. Önemli olan bu hallerden nasıl kurtulacağımızdır. Bunun için bir destek aramıyor insan. Sanırım bir psikiyatri uzmanı şart oldu çünkü bu halin düzelmesi öyle kolay olmayacak kanısındayım. Hoş bir psikiyatri uzmanı deneyimimde olamadı ya merak eder dururum nasıl bir çözüm sunuverecek bir anda bana...
Nasıl baharı getirecek nasıl içimdeki yangınları söndürecek anlamış değilim. Bazen duyuyoruz ya hani adam elinde avucunda ne varsa kendisini telefonla arayan birisine verip dolandırılıyor... o kadar inanmışlık o kadar kabulleniş yok bende. Nasıl bir teslimiyet nasıl bir basiret eksikliği içerisine girebiliyor insanlar anlamış değilim açıkcası. Bir de buna profesörlerin, doktorların okumuş bilgi sahibi insanların inanıyor olması da ayrı bir şaşkınlık konusu.
Bugün beni de bu şekil inandıracak, herşeyin yolunda olduğunu söyleyecek birinin ulaşması lazım. Her türlü inanasım olduğu, kandırılabilir dönemdeyim...
Uyanık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder