Son

Neden bilinmez ama bazı şeylerin sonu gelince, başını düşünüyor insan. Yarışın ilk adımları, kitabın ilk satırları, yolculuğun ilk anları gibi... daha bir çok genelleyebilirim bu konuda hepinizin kesin bir tecrübesi vardır kanısındayım.
Hem hani derler ya o an geldiğinde hayat film şeridi gibi geçer insanın gözünün önünden diye... Tam da bunun için söylenmiş bir söz olsa gerek. Belki de hisleri en yoğun hissettiğimiz, bun hislerin içerisinde; kırıldığımız, üzüldüğümüz, mutlu olduğumuz o anlarda zaman bir miktar beklemeye geçiyor sanki. Bir anlığına farklı boyutlarda duruyor insan yaşadıklarıyla birlikte.
Belki de kabullenmenin çaresizliğinde yoğun hisler içerindeyim anıları düşünürken...

Uyanık.