İçten

Sadece dilinle gözünle olacak değil elbet. Konuştun mu sesin içine akacak, baktığında yüreğine bakacaksın, bir yerlerde cız edecek adını bile duyduğunda,,, huzuru, mutluluğu, aşkı, sevgiyi saniyesinde hissedeceksin. Kısaca ruh'a dokunmakla başlar herşey. İnsanlığın olmazsa olmazı yüzeysel olmayacak içte hissetmektir öncelikle. Çarpışmanın etkisinde geçer ömrün, fırtınalarda savrulur gecelerde gökyüzünde dolanırsın, hiç bir şey göründüğü gibi olmaz.

Anlar olur, doğru kelimeyi bulamaz insan, halini anlatamaz, senden anlamanı bekler. Gizemi çözecek bir ipucu arar durursun, sonra tahminlerde bulunursun. O an, bil ki, gerçeğin yolunda, lakin çok uzağında olursun...

Bil ki, insan halin bu; çaresiz, çareler arayıp duran. Çekinerek uzattığın elini yine sana çekinerek uzatan bir elle karşılaşırsın aynada. Başka türlüsü ayna olmazdı elbet... Kendini; kendi kilitlediğin zindanda esirsin. Kendi sesinde, kendi duygularınla boğuşursun istemsizce...
 
Özgürlüğün ruhundayken, bir başkasının haykırmasını beklemeye mahkum hayatı sürer insan. Öyle durgun ama öyle deli dolu... Anlatamadığım serzenişler, anlaşılmayan cümleler...

Hayatın karanlık tarafında kalmayı seçen sen, aydınlıkta çırılçıplak olmayı seçen yine sen olursun.
Savrulmayı da, direnmeyi de seçen sen. Gücünü keşf edip tarafını seçen yine sensin, unutma...

Unutmaaa...

Sevgilerimle...

Uyanık.