Zamanı değildi, belki de bu zaman değildi. Bu kadar geç olduğunu farketmemiştim... Dün gibi, dünler gibi sürekli kararan hava; daima yanıbaşımda olan gölgemi de benden alıp götürmüştü. Bu günün önemli ayrıntılarını tekrar ederken hafızamda yalnız kalan kalbimi hissediyordum.
Yeni açmış güllerin dikenleri kanatırken bileklerimi, yüreğimde hissettiğim sızıyı unutturmuştu.
Zamanıydı ama zamansızdı.
Huzursuzum yeterince terleyememekten...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder