Gece

Bol karalı az yıldızlı bir gece daha geçti gitti ömrümden, Hafif yağan yağmur damlaları gibi günler damlıyor nefesime ama aynı değil günün renkleri. Gökyüzüne baktığımda havasız kalmış bulutlar uçsuz bucaksız boşluktaydı sanki. Hiç mavi yoktu gökyüzünde. Vadiye uzanan yol boyu yeşilin tonlarını kaybettiği sonbaharın bu Eylül günü aslında hiçbir şey yoktu. Belki de gözlerim görmek istemiyordu. Özlem, hasret ile karışmış, geçmişin hayâlleriyle süsleniyordu çocukluğumu yaşattıran resimler... Her yeni doğacak günün eksik bir dün ile devam edeceğini bilseydi insan oğlu geleceğe sığdırmaz mıydı tüm sevgisini... Her geçen saniyenin ağırlığında akreple yelkovanı ellerini parçalarcasına durdurmak istemez miydi... Uyanik.