Nefes

Gönlümün gizli bahçesinde boylu boyunca uzanmış kendimi seyrettiğim esrarengiz büyüklerle kaplı bir kaynaktın sen... Içimdeydin, benimdin, heyecanımı bastırıp sakince teneffüs etmeye çalıştığım havamdın... Şimdi, bir Eylül akşamı parlayan yıldızların altında, uzaklara dalan nemli gözlerim şahitliği eşliğinde lodosa sakince teslim ediyorum seni. Ölümsüz değilim ama nefessiz de ölmeyeceğim... Uyanık.