Gerçeğim

Kaçamadığım bir durum... Uzaklaşıp kendimden hayatın anlamını sorguladığım günlerden bir gün yine... Kendime bakıyorum anlam veremediğim hareketlere. Nedenler, niçinler içinde boğulan benliğime hüzünle bakıyorum. Olmuyor, olmayacak biliyorum ama gerçeğimi kendime kabul ettirmek zor ve yorucu ! İnatcı bir ruh, inatcı bir bellek ve ötelenen düşünceler... Kabulleniş meşakkatli bir yolculuk başarılabilsede. Sonra bu kabullenilmiş gerçeği gizlemek...
Ah ben, ah benim hallerim...
Daha sonra gizlenilen gerçekle yüzleşmek... Hakkımdı bu biliyorum olması gereken ve olan. Hakkımdı kendim olmak ve bunu anlamak kadar yorucu birşey daha görmedim... Kızdım, darıldım sitemler ettim kendime... 
Barıştım sonra,,, ya ne yapabilirdim ki aynada ki benle başka türlü... Şimdi ben; benle savaşırken sana gerçeğimi nasıl kabul ettireyim bilemedim... 

Sustum...

Sustum ve kendimi kendimle bıraktım

Uyanık.